ویولن را کوک نکرده، رها میکنم و
آرشه را روی رگــ هایم میکشم، تا
از ریتم ِ نبض باور کنم هنوز زنده ام.. تا
به خورد خویش دَهم این امید را که هنوز
می شود منتظر ماند، از راه رسیدنِ معشوقی را
که به ملودیِ گوش خراشِ بغض هایم اعتراض کند.. و
به زندگیِ فرمالیته ام، رسمیت ببخشد..
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی